۱۳۸۷ تیر ۱۸, سه‌شنبه

بزار این شونه ی نمناک تکیه گاه گریه باشه
بزار این خسته بیفته تا شاید دوباره پا شه
گریه کن دلت سبک شه من فدای گریه هاتم
تو رو تنها نمیزارمتا همیشه پا به پاتم
زیر بارون نگاهت غسل تعمید ترانست
میری اما برمی گردی این سفر چه عاشقانست
حالا من اینجا میمونم چشم به راه تو همیشه
واسه این دل شکسته ام هیشکی مثل تو نمیشه....................

هیچ نظری موجود نیست: